Bosmannetjes en bosvrouwtjes

Heb jij ooit al eens een bosmannetje gezien?

Nee?

Ze zeggen wel eens dat in het bos een bosmannetje leeft. Er is maar één persoon die al een bosmannetje in zijn leven heeft gezien!

Hij zegt dat het bosmannetje een vriendelijk wezen is. 

Als je naar zijn uiterlijk kijkt kan je zien dat hij al heel lang in het bos woont en leeft omdat hij groen ziet. Zo is hij veilig in de bossen, en hoeft hij niet bang te zijn dat vijanden hem zullen zien!

Als hij je niet kent is hij bang van je! 

En zeker als je veel lawaai maakt dan verstopt hij zich.

Maar het bosmannetje kan niet schrijven en praten! Door gebarentaal probeert hij duidelijk te maken wat hij bedoelt of wil zeggen. 


Weet je hoe het bosmannetje eruit zag?
Op zijn hoofd had hij het dopje van een eikel als soort hoedje. 

Over zijn huid draagt hij een gerafeld soort pak bedekt met bladeren. Hij loopt op blote voeten. 

En het vreemde is … hij heeft maar acht vingers en acht tenen.

Door deze legende waren de kinderen van het eerste leerjaar zeer gemotiveerd om hun eigen bosmannetje te maken. 

Ze moesten uit koffiefilters hun eigen bladeren knippen en deze beschilderen of bespatten door middel van waterverf. Zo konden ze hun bladeren beschilderen in alle herfstkleuren. 

Want ja ... het is nu eenmaal herfst!

Daarna kleefden ze de bladeren op hun bosmannetje of bosvrouwtje!

Door de verscheidenheid aan huidskleuren had je als eindresultaat dat geen één bosmannetje hetzelfde was.

Maar ja ... bestaan bosmannetjes of bosvrouwtjes wel echt?