I See You

Op 16 november ben ik naar 'I See You' gaan kijken.
Deze voorstelling werd op punt gezet door 'Kabinet K' en is geschikt voor kinderen vanaf 9 jaar.

Intussen, bijvoorbeeld, kijk ik.
Het houdt mij bezig. En aanwezig.
Niet dat men altijd nadert, vaak verwijdert het kijken ons.
Niet dat zulks erg is. Het gelukkigste kijken verneemt de afzondering van alles.
Daaruit komt een tegenstrijdige gloed.
Die gloed houdt mij bezig.
Bernard Dewulf

I See You

Is een tweeluik over perceptie, 

over kijken als vraag en kijken als antwoord

over de blik die kluistert en scheidt

over de woeste tederheid en het zachte geweld die een blik kan behelzen.

Luik 1

Een kind, een oude man en choreografe Joke Laureyns. Ze zijn verbonden, maar tegelijkertijd afgescheiden in het kijken naar elkaar. De één als de schaduw, de echo, de dubbelganger van de ander. 

Het trefwoord hier was verstilling.

Luik 2

Een kind, een oudere vrouw en choreograaf Kwint Manshoven. Ook hier zijn ze verbonden met elkaar door naar elkaar te kijken. Alleen zijn ze hier meer uitbundiger en luider dan het eerste luik. 

Samen

Een dansvoorstelling, gecreëerd door twee makers die jarenlang als een duo samenwertekn en nu, voor het eerst, los van elkaar aan de slag gaan. ze delen een thema, een vertrekpunt, een ruimte.

Ze willen hiermee meegeven dat de relatie tussen twee makers die erg nauw verwant zijn en dicht bij elkaar leven, contrasterend en complementair kunnen zijn. 

De twee luiken zijn totaal verschillend maar hangen toch samen. 

Met andere woorden:

I See You gaat over zien en gezien worden

De voorstelling was totaal anders dan dat ik verwachtte!

Er werd bijna niet gesproken, en als dit wel het geval was waren het kort woordjes.

Ze uiten hun emoties via beweging en muziek. 

Ze gebruikten verschillende elementen, bijvoorbeeld de verschillende lagen, grote en kleine, trage en snelle bewegingen ...  De trage bewegingen gebeurde dan vooral in het eerste deel en de snellere bewegingen  in het tweede deel.

Het was wel eens tof om dit te zien, maar ik vond het moeilijk om het verhaal eruit te halen. 

Als dit voor mij al moeilijk is, denk ik dat kinderen vanaf 9 jaar dit ook niet zullen begrijpen en gewoon zullen kijken naar het stuk zonder de essentie te weten. Vandaar dat ik deze voorstelling zal aanraden voor kinderen vanaf het zesde leerjaar.

De voorstelling duurde een uur, maar dit vond ik ook lang genoeg. 

Het stuk was iets te monotoon en er gebeurde niet veel verschillende dingen. Ook was er geen interactie met het publiek waardoor het soms moeilijk was om je aandacht bij het stuk te houden.

Tijdens de voorstelling gebruikte ze wel gepaste muziek, deze hoorde bij de stemming/emoties en de bewegingen. 

Het was interessant om deze kant van een voorstelling eens te zien, maar ik zou hier niet echt met een lagere school naartoe gaan. 

Night of the Proms 2012

Eindelijk was het zover!

Op 9 november 2012 vertrok ik met vrienden richting Sportpaleis voor 'Night of the Proms'!
Dit jaar konden we Anastacia, Naturally 7, The Jackons, Ozark Henry en John miles verwachten!

Het is altijd tof om te zien hoe alles gebracht wordt met een klassieke toets! Ook al ligt klassiek je niet echt, het is zeker de moeite om te zien!

Ik ben vooral verschoten van Naturally 7, wat die mannen doen met enkel hun stem is niet normaal! Hiernaast vind je een filmpje van hen tijdens Night of the proms, alles wat je hoort qua muziek produceren zij zelf. En dat alleen met hun stem!

Ook Anastacia vond ik zeer goed!

De manier waarop zij op een podium staat trekt ieders aandacht, ze bracht haar nummers met veel plezier. En wat een stem!

Het was een fantastische avond!  Zeker de moeite om eens mee te maken!                             Volgende jaar zal ik weer van de partij zijn!

Zwerm

Op zaterdag 27 oktober 2012 sprong ik, vol verwachting en nieuwsgierigheid, op mijn fiets richting het kunstencentrum "De Vlasbloem" in Nieuwkerken-Waas.
Voor mijn allereerste keer in mijn 20-jarig bestaan ging ik naar een humor-voorstelling kijken. Deze voorstelling werd uitgevoerd door Henk Rijckaert. Doordat ik al veel van deze persoon had gehoord stonden de verwachtingen ook wel redelijk hoog!

En ja hoor, de voorstelling voldeed 100% aan al mijn verwachtingen!
Het is fantastisch om te zien hoe één persoon met slechts een micro, een gitaar en een synthesizer een hele zaal aan het lachen kan krijgen!
Door naar zo'n voorstelling te gaan, merk je echt wel hoe je de mensen hun aandacht bij iets kan houden door gewoon simpelweg humor te gebruiken.
Ook kinderen lachen graag en kunnen zo eens voor even alles rondom zich vergeten. Ik heb hieruit vooral geleerd dat je af en toe eens een grapje moet maken!
Dat maakt het allemaal wat leuker en ... lachen is nu eenmaal gezond!

Ik zou er met de kinderen van de lagere school niet direct naartoe gaan omdat het taalgebruik niet altijd deftig is. Veel dialect, vulgair ...  Maar wat ik wel kan doen is stukken eruit halen en deze introduceren tijdens mijn lessen. Dan denk ik vooral aan de dierengeluiden. Henk Rijckaert heeft een nieuwe hobby, namelijk vogelen (= bestuderen van de vogels). Hij heeft dan via zijn synthesizer vogelgeluiden opgenomen en zo zitten zeggen dat het eigenlijk wel grappig is dat sommige vogels de naam krijgen naar de geluiden die ze maken. Wij zeggen nu ook niet eenmaal miauw miauw tegen een kat!

Ook haalde hij het gebruik van antwoordapparaten aan, hij begrijpt niet waarom mensen steeds opnieuw hun antwoordapparaat moeten instellen en het gewoon niet van in het begin goed kunnen doen. Zo had hij 3 voorbeelden om zijn antwoordapparaat origineel te maken. Het beste voorbeeld vond ik het rappen en dan in plaats van een 'tuut' een beat laten afspelen.
Dit kan je zeker introduceren in je lessen en zo de kinderen laten experimenteren!

Wat ik ook zeer tof vind is dat Henk Rijckaert na zijn vaste onderwerpen, ruimte vrij laat voor wat er gebeurt in de zaal. Dit doet hij door in interactie te gaan met zijn publiek en dus in de spelen op de situaties die zich voordoen.
Even een voorbeeld ...
De voorstelling is later begonnen omdat er een aantal mensen te laat waren, Henk Rijckaert vroeg dan aan de mensen waarom ze te laat waren. De reden was dat de vrouw haar pasgeboren kind nog borstvoeding aan het geven was, Henk Rijckaert speelde hier mooi op in door humor in de conversatie te steken! Waardoor het precies bij de voorstelling hoorde!

Met andere woorden het is zeker een aanrader!
Een bron van ideeën voor tijdens lessen!
Zeker en vast positief voor de lachspieren!

Bosmannetjes en bosvrouwtjes

Heb jij ooit al eens een bosmannetje gezien?

Nee?

Ze zeggen wel eens dat in het bos een bosmannetje leeft. Er is maar één persoon die al een bosmannetje in zijn leven heeft gezien!

Hij zegt dat het bosmannetje een vriendelijk wezen is. 

Als je naar zijn uiterlijk kijkt kan je zien dat hij al heel lang in het bos woont en leeft omdat hij groen ziet. Zo is hij veilig in de bossen, en hoeft hij niet bang te zijn dat vijanden hem zullen zien!

Als hij je niet kent is hij bang van je! 

En zeker als je veel lawaai maakt dan verstopt hij zich.

Maar het bosmannetje kan niet schrijven en praten! Door gebarentaal probeert hij duidelijk te maken wat hij bedoelt of wil zeggen. 


Weet je hoe het bosmannetje eruit zag?
Op zijn hoofd had hij het dopje van een eikel als soort hoedje. 

Over zijn huid draagt hij een gerafeld soort pak bedekt met bladeren. Hij loopt op blote voeten. 

En het vreemde is … hij heeft maar acht vingers en acht tenen.

Door deze legende waren de kinderen van het eerste leerjaar zeer gemotiveerd om hun eigen bosmannetje te maken. 

Ze moesten uit koffiefilters hun eigen bladeren knippen en deze beschilderen of bespatten door middel van waterverf. Zo konden ze hun bladeren beschilderen in alle herfstkleuren. 

Want ja ... het is nu eenmaal herfst!

Daarna kleefden ze de bladeren op hun bosmannetje of bosvrouwtje!

Door de verscheidenheid aan huidskleuren had je als eindresultaat dat geen één bosmannetje hetzelfde was.

Maar ja ... bestaan bosmannetjes of bosvrouwtjes wel echt? 

Het land van de grote woordfabriek

De toneelvoorstelling ‘Het land van de grote woordfabriek’ is zeker een aanrader!

Het is een voorstelling voor kinderen vanaf 8 jaar en duurt een klein uurtje. Dit is voor de kinderen lang genoeg, anders zouden ze snel hun aandacht verliezen. De voorstelling is gebaseerd op het boek ‘Het land van de grote woordfabriek’ geschreven door Agnès de Lestrade. De voorstelling was op punt gebracht door theater tieret.

Het zal ieder kind zijn/haar interesses opwekken, dit omwille van de verschillende thema’s die aan bod komen.
Zoals armoede en rijkdom (in woorden), verdriet/verlies, liefde maar ook humor en spanning is aanwezig!

Deze verscheidenheid is een groot pluspunt!

Het verhaal zelf gaat over een jongetje Florian die zijn ouders verloren is en maar weinig woorden kent. Af en toe vangt hij eens een woordje op die de baas van de woordfabriek weggooit. Florian heeft er drie gevangen met zijn vlindernetje: kersenrood, pannenlapje en stoelendans. Drie woorden die hij tegen Siebelle wil zeggen. Siebelle is de dochter van baas van de woordenfabriek. Maar Florian is niet de enige die verliefd is op haar, ook Oscar valt op haar. Oscar kent alle woorden en verkoopt ze voor veel geld aan de mensen. Hij kan zijn liefde uiten aan Siebelle. Maar Siebelle wijst hem af.  Florian beseft dat je niet veel woorden nodig hebt om je liefde te uiten, als de woorden maar recht uit je hart komen! En zo uit hij zijn liefde aan Siebelle.

De personages worden gespeeld door twee mannen, waarvan er maar slechts één de stemmen doet. Doordat ze met poppen spelen moet ieder personage zijn/haar eigen stem krijgen. Het was echt een prestatie om maar met één persoon 6 personages te verklanken! De tweede persoon verklankte alleen de kat maar hielp vooral met de bewegingen van de poppen. Bij het horen van de stemmen wist je ook echt welke stem bij welk personage hoorde. Deze waren goed gekozen.

Tijdens de voorstelling was er een grote verscheidenheid aan het verklanken van gedachten, emoties, gebeurtenissen... 

Je had vertellen dit gebruikten ze meestal als dialoog tussen de personages of als ze iets moesten vertellen over een personage. Maar op bepaalde momenten kwam ook zingen aan bod, wanneer ze emoties uiten zongen ze vooral. Vb.: Oscar die naar Siebelle zingt om zo zijn liefde te verklaren. Ook muziekinstrumenten waren aanwezig, deze werden gebruikt wanneer de baas van de woordfabriek kwam spreken, bij gevechten, liedjes… Ook maakten ze gebruik van schaduweffecten, dit was van toepassing bij Siebelle die aan haar raam stond. Op die moment keek iedereen naar haar omdat ze zo mooi was. 

Door die verscheidenheid bleef je echt geboeid tot de laatste seconde!
En het gevolg van een leuke voorstelling ... 

... is de aankoop van het boek!

Het was een leuke muzische beleving!

Kiko

Vandaag ging Kiko voor het eerst mee naar het eerste leerjaar!
Kiko is de klaspop waarmee ik gedurende de stageperiode mee zal werken.
Vandaag werd hij voorgesteld aan de klas, voor mij was het de eerste keer dat ik met een klaspop zou werken.
Dus het was best wel spannend!

Toen ik Kiko voorstelde waren ze echt enthousiast en vroegen ze waarom hij eigenlijk niet kan babbelen. Waarop ik zei dat Kiko heel verlegen is en nog niet zo goed kan lezen, schrijven en rekenen. Daarom komt hij mee naar het eerste leerjaar!
Op die manier kan hij veel bijleren en leuke vriendjes leren kennen!

Tijdens een kringgesprek vind ik het gemakkelijk om Kiko te gebruiken, ze kunnen hun verhaal naar hem richten. En ook inspelen op zijn reacties. Bvb. Kiko lacht om een grappig verhaal. Maar wanneer je Kiko dan moet integreren in de andere lessen vind ik het heel wat moeilijker.

Daarover zal ik nog eens goed moeten nadenken!

Schrijven in het 1ste leerjaar

De leerlingen van het 1ste leerjaar leren steeds meer woorden schrijven.

Maar dit doen ze niet zomaar!

Als ze iets nieuw leren komt de toverfee op bezoek! 

En die toverfee heeft een toverhoed mee met het nieuwe woord erin!

Zo ontdekken ze het nieuwe woord 'en'.

Om het woord in te oefenen beginnen ze eerst in het groot, de kinderen steken hun vinger in de lucht en volgen de bewegingen van de toverstok.

Daarna gaat de toverfee naar het grote toverbord (smartboard). Daar schrijft de toverfee de 1ste letter van het woord met haar toverstift of haar magische vinger.

De kinderen oefenen deze letter in op hun tovermapje met hun toverstift.

Zo gaan ze over naar de 2de letter en komen tot het woordje 'en'. 

Ik zou deze methode ook zeker meenemen want de kinderen zijn hierdoor enthousiast! 

Ook het U-mapje vind ik een goed idee om de letters in te oefenen met een stift. Zo verspillen ze geen papier en kunnen ze zoveel oefenen als ze willen, want ze kunnen de geschreven letter wegvegen met hun tovervod.

Het nadeel hieraan is wel dat het plastiek mapje snel kapot kan gaan.

Met andere woorden een geslaagd en tof lesje!