Zwerm

Op zaterdag 27 oktober 2012 sprong ik, vol verwachting en nieuwsgierigheid, op mijn fiets richting het kunstencentrum "De Vlasbloem" in Nieuwkerken-Waas.
Voor mijn allereerste keer in mijn 20-jarig bestaan ging ik naar een humor-voorstelling kijken. Deze voorstelling werd uitgevoerd door Henk Rijckaert. Doordat ik al veel van deze persoon had gehoord stonden de verwachtingen ook wel redelijk hoog!

En ja hoor, de voorstelling voldeed 100% aan al mijn verwachtingen!
Het is fantastisch om te zien hoe één persoon met slechts een micro, een gitaar en een synthesizer een hele zaal aan het lachen kan krijgen!
Door naar zo'n voorstelling te gaan, merk je echt wel hoe je de mensen hun aandacht bij iets kan houden door gewoon simpelweg humor te gebruiken.
Ook kinderen lachen graag en kunnen zo eens voor even alles rondom zich vergeten. Ik heb hieruit vooral geleerd dat je af en toe eens een grapje moet maken!
Dat maakt het allemaal wat leuker en ... lachen is nu eenmaal gezond!

Ik zou er met de kinderen van de lagere school niet direct naartoe gaan omdat het taalgebruik niet altijd deftig is. Veel dialect, vulgair ...  Maar wat ik wel kan doen is stukken eruit halen en deze introduceren tijdens mijn lessen. Dan denk ik vooral aan de dierengeluiden. Henk Rijckaert heeft een nieuwe hobby, namelijk vogelen (= bestuderen van de vogels). Hij heeft dan via zijn synthesizer vogelgeluiden opgenomen en zo zitten zeggen dat het eigenlijk wel grappig is dat sommige vogels de naam krijgen naar de geluiden die ze maken. Wij zeggen nu ook niet eenmaal miauw miauw tegen een kat!

Ook haalde hij het gebruik van antwoordapparaten aan, hij begrijpt niet waarom mensen steeds opnieuw hun antwoordapparaat moeten instellen en het gewoon niet van in het begin goed kunnen doen. Zo had hij 3 voorbeelden om zijn antwoordapparaat origineel te maken. Het beste voorbeeld vond ik het rappen en dan in plaats van een 'tuut' een beat laten afspelen.
Dit kan je zeker introduceren in je lessen en zo de kinderen laten experimenteren!

Wat ik ook zeer tof vind is dat Henk Rijckaert na zijn vaste onderwerpen, ruimte vrij laat voor wat er gebeurt in de zaal. Dit doet hij door in interactie te gaan met zijn publiek en dus in de spelen op de situaties die zich voordoen.
Even een voorbeeld ...
De voorstelling is later begonnen omdat er een aantal mensen te laat waren, Henk Rijckaert vroeg dan aan de mensen waarom ze te laat waren. De reden was dat de vrouw haar pasgeboren kind nog borstvoeding aan het geven was, Henk Rijckaert speelde hier mooi op in door humor in de conversatie te steken! Waardoor het precies bij de voorstelling hoorde!

Met andere woorden het is zeker een aanrader!
Een bron van ideeën voor tijdens lessen!
Zeker en vast positief voor de lachspieren!

Bosmannetjes en bosvrouwtjes

Heb jij ooit al eens een bosmannetje gezien?

Nee?

Ze zeggen wel eens dat in het bos een bosmannetje leeft. Er is maar één persoon die al een bosmannetje in zijn leven heeft gezien!

Hij zegt dat het bosmannetje een vriendelijk wezen is. 

Als je naar zijn uiterlijk kijkt kan je zien dat hij al heel lang in het bos woont en leeft omdat hij groen ziet. Zo is hij veilig in de bossen, en hoeft hij niet bang te zijn dat vijanden hem zullen zien!

Als hij je niet kent is hij bang van je! 

En zeker als je veel lawaai maakt dan verstopt hij zich.

Maar het bosmannetje kan niet schrijven en praten! Door gebarentaal probeert hij duidelijk te maken wat hij bedoelt of wil zeggen. 


Weet je hoe het bosmannetje eruit zag?
Op zijn hoofd had hij het dopje van een eikel als soort hoedje. 

Over zijn huid draagt hij een gerafeld soort pak bedekt met bladeren. Hij loopt op blote voeten. 

En het vreemde is … hij heeft maar acht vingers en acht tenen.

Door deze legende waren de kinderen van het eerste leerjaar zeer gemotiveerd om hun eigen bosmannetje te maken. 

Ze moesten uit koffiefilters hun eigen bladeren knippen en deze beschilderen of bespatten door middel van waterverf. Zo konden ze hun bladeren beschilderen in alle herfstkleuren. 

Want ja ... het is nu eenmaal herfst!

Daarna kleefden ze de bladeren op hun bosmannetje of bosvrouwtje!

Door de verscheidenheid aan huidskleuren had je als eindresultaat dat geen één bosmannetje hetzelfde was.

Maar ja ... bestaan bosmannetjes of bosvrouwtjes wel echt? 

Het land van de grote woordfabriek

De toneelvoorstelling ‘Het land van de grote woordfabriek’ is zeker een aanrader!

Het is een voorstelling voor kinderen vanaf 8 jaar en duurt een klein uurtje. Dit is voor de kinderen lang genoeg, anders zouden ze snel hun aandacht verliezen. De voorstelling is gebaseerd op het boek ‘Het land van de grote woordfabriek’ geschreven door Agnès de Lestrade. De voorstelling was op punt gebracht door theater tieret.

Het zal ieder kind zijn/haar interesses opwekken, dit omwille van de verschillende thema’s die aan bod komen.
Zoals armoede en rijkdom (in woorden), verdriet/verlies, liefde maar ook humor en spanning is aanwezig!

Deze verscheidenheid is een groot pluspunt!

Het verhaal zelf gaat over een jongetje Florian die zijn ouders verloren is en maar weinig woorden kent. Af en toe vangt hij eens een woordje op die de baas van de woordfabriek weggooit. Florian heeft er drie gevangen met zijn vlindernetje: kersenrood, pannenlapje en stoelendans. Drie woorden die hij tegen Siebelle wil zeggen. Siebelle is de dochter van baas van de woordenfabriek. Maar Florian is niet de enige die verliefd is op haar, ook Oscar valt op haar. Oscar kent alle woorden en verkoopt ze voor veel geld aan de mensen. Hij kan zijn liefde uiten aan Siebelle. Maar Siebelle wijst hem af.  Florian beseft dat je niet veel woorden nodig hebt om je liefde te uiten, als de woorden maar recht uit je hart komen! En zo uit hij zijn liefde aan Siebelle.

De personages worden gespeeld door twee mannen, waarvan er maar slechts één de stemmen doet. Doordat ze met poppen spelen moet ieder personage zijn/haar eigen stem krijgen. Het was echt een prestatie om maar met één persoon 6 personages te verklanken! De tweede persoon verklankte alleen de kat maar hielp vooral met de bewegingen van de poppen. Bij het horen van de stemmen wist je ook echt welke stem bij welk personage hoorde. Deze waren goed gekozen.

Tijdens de voorstelling was er een grote verscheidenheid aan het verklanken van gedachten, emoties, gebeurtenissen... 

Je had vertellen dit gebruikten ze meestal als dialoog tussen de personages of als ze iets moesten vertellen over een personage. Maar op bepaalde momenten kwam ook zingen aan bod, wanneer ze emoties uiten zongen ze vooral. Vb.: Oscar die naar Siebelle zingt om zo zijn liefde te verklaren. Ook muziekinstrumenten waren aanwezig, deze werden gebruikt wanneer de baas van de woordfabriek kwam spreken, bij gevechten, liedjes… Ook maakten ze gebruik van schaduweffecten, dit was van toepassing bij Siebelle die aan haar raam stond. Op die moment keek iedereen naar haar omdat ze zo mooi was. 

Door die verscheidenheid bleef je echt geboeid tot de laatste seconde!
En het gevolg van een leuke voorstelling ... 

... is de aankoop van het boek!

Het was een leuke muzische beleving!

Kiko

Vandaag ging Kiko voor het eerst mee naar het eerste leerjaar!
Kiko is de klaspop waarmee ik gedurende de stageperiode mee zal werken.
Vandaag werd hij voorgesteld aan de klas, voor mij was het de eerste keer dat ik met een klaspop zou werken.
Dus het was best wel spannend!

Toen ik Kiko voorstelde waren ze echt enthousiast en vroegen ze waarom hij eigenlijk niet kan babbelen. Waarop ik zei dat Kiko heel verlegen is en nog niet zo goed kan lezen, schrijven en rekenen. Daarom komt hij mee naar het eerste leerjaar!
Op die manier kan hij veel bijleren en leuke vriendjes leren kennen!

Tijdens een kringgesprek vind ik het gemakkelijk om Kiko te gebruiken, ze kunnen hun verhaal naar hem richten. En ook inspelen op zijn reacties. Bvb. Kiko lacht om een grappig verhaal. Maar wanneer je Kiko dan moet integreren in de andere lessen vind ik het heel wat moeilijker.

Daarover zal ik nog eens goed moeten nadenken!